Úr barmarfullum bikarnum hann dreypti af
bjóst við átökum og bráðin væri þar
Fikraði sig nær í mannskóginum fær
Fingurnir gældu við stofna undir pilsi niðri í hæl

Ilmur tælir dýrið híð illa nálgast ört
inn í veiði lendum alltaf er nóg af, æti út í mörk

Klær á öxlum og kuldahrollur læðist að
kveikir samt þá loga sem leika við nára og aftur á
bak

Dansinn hann þá gengur frá degi þar til nótt
Djöfullin laumar kossi og á engil sækir sótt

Minnig morkin af eitri, sem hann þá gaf
Mærin þá lögð niður meðan han gerði það

Ljóta sagan um ljúfa dys sem brann
Laut þar undan púkanum sem hvítan svaninn fann

Aurinn, blautur andardráttur sássaukinn hann er
Auðveldast væri að kveðja andann en í sorgina hún fer

Klær á öxlum og kuldahrollur læðist að
kveikir samt þá loga sem leika við nára og aftur á
bak

Dansinn hann þá gengur frá degi þar til nótt
Djöfullin laumar kossi og á engil sækir sótt

Bundinn er nú bestarskinn við blautan þræslótta
bítur klórar kastast um endalokin móta
Eftir situr ein og grá er rádýrið fer á stjá
Eins og eldur í sinu hann finnur þær og svíður

Hjálpaðu mér heilagur að finna vopu í mína hönd
Hörð mun hefndin verða sigtuð verður jörð
Karlynjan kreppti hnefa höggin, dundu óð
Skorinn af kyndilinn, afvopnaður rauðum polli stóð

Klær á öxlum og kuldahrollur læðist að
kveikir samt þá loga sem leika við nára og aftur á
bak

Jötnar héldu á júðasi í vagninn leiðin lá
jarðaður í votri gröf í norður Reistará

Því hel mun ávallt finna þig...
Reyinr því að minna mig...

Því hel mun ávallt finna þig...
Reyinr því að finna mig...