Πόσος καιρός πάει;
Η καρδιά μου δεν πονάει , μαθαίνει να προχωράει
Oh mama mama mama
Βλέπω φράγκα παντού , αγάπη πουθενά
Γύρο μου έχω zulu λυσσασμένα σκυλιά
Δεν δίνω εμπιστοσύνη ποτέ πουθενά
Χαρτί και ουσία, θανάτους και βία, κλεψιά νταλαβέρι
Στενό με στενό, πλατεία με πλατεία , χέρι με χέρι
Η πόλη είναι κρύα, δεν ηρεμώ πουθενά
Παντού αστυνομία, περιπολικά
Βίος και πολιτεία
Ήμουν μικρός , είπα ότι θα το κάνω με παίρναν στα αστεία
Ζω στο χάος , στην αμαρτία
Τόσες θυσίες για να φτάσω εδώ με γεμίσαν πικρία
Ψάχνω σωτηρία

Έχασα την γειτονιά
Πήρε κάθε ένα ερωτά μου
Με πήρε από την οικογένεια μου μακριά

Paranoia Di Notte, οι ενοχές μου κατάρες
Δε με αφήνουν ποτέ ( nah-nah-nah-nah-nah-nah-nah)
Δαίμονες όπου πάμε, τα φράγκα αυτά σε χαλάνε
Είπα δε θα αλλάξω ποτέ (είπα δε θα αλλάξω ποτέ)

Paranoia Di Notte, οι ενοχές μου κατάρες
Δε με αφήνουν ποτέ ( nah-nah-nah-nah-nah-nah-nah)
Δαίμονες όπου πάμε, τα φράγκα αυτά σε χαλάνε
Είπα δε θα αλλάξω ποτέ (είπα δε θα αλλάξω ποτέ)

Είμαι ένας Μικρασιάτης γνησίως αντάρτης με Πόντιους μες στις φαβέλες
Σε γειτονιές που ανεμίζει ο δικέφαλος μύλος βαστάμε τούρκικες κουβέντες
Μου 'πε η γιαγιά μου: «Τζιέριμ σεκλετισμένο σε βλέπω έχεις μπαϊλντίσει»
Allah belani versin baboy, είναι πολλά που δεν έχω αποκτήσει
Κουκούλες φιμέ, μαύρα γυαλιά
Μορφές στο σκοτάδι πάνω στα σκαλιά
Αυτή η ζωή είναι ανωμαλιάρα, θέλει να την τραβάς απ΄τα μαλλιά
Είδα και έμαθα από νωρίς, τίποτα δεν είναι εφ΄όρου ζωής
Μωρό μου υπάρχουν δυο είδη ανθρώπων
Αυτοί που τους χάνεις κι όσοι θα χαθείς

Μόλις έκοψα επαφές με κάθε άνθρωπο
Περνώ με πράσινο τις πύλες του Καιάδα
Γύρω μου στοιχειά, το κέντρο είναι μυστήριο κι άγριο
Γάμα τις ώρες, γυρνάμε έξω όπως πάντα

Paranoia Di Notte, οι ενοχές μου κατάρες
Δε με αφήνουν ποτέ ( nah-nah-nah-nah-nah-nah-nah)
Δαίμονες όπου πάμε, τα φράγκα αυτά σε χαλάνε
Είπα δε θα αλλάξω ποτέ (είπα δε θα αλλάξω ποτέ)

Paranoia Di Notte, οι ενοχές μου κατάρες
Δε με αφήνουν ποτέ ( nah-nah-nah-nah-nah-nah-nah)
Δαίμονες όπου πάμε, τα φράγκα αυτά σε χαλάνε
Είπα δε θα αλλάξω ποτέ (είπα δε θα αλλάξω ποτέ)