Öfkeni kalbine bastır
Kökleri ağacın esastır (kantarı kitabın esastır)
Kavganı kaderini kap gel
Usandım

Salladın şamarı şafakta
Katibin kalemi kafeste
Çatladı damarım şaştı
Utandım

Sen yellerin önünde duruyorken
O kalbin merhamet bilmiyor
Kardeşlik sokaklarda uluyorken
Şaşırdın mı, yasak ne ayol

Yansam elinden
Uyansam zehirde
Özler satılmaz
Güneş var ilerde

"Apoletlerini yırt, kavminden kaç!
Durma,çık evlerden
Metal kulelerinden, bodrum katlardan
Kubbeli sığınaklarından, tel örgülü kışlalarından çık
Kır beyaz camı, duy ağacın şarkısını, gör altını dağın, var ardına
Emir ver hemen: kaldırın bütün taşları yollardan
Dünya hemzemin olsun!

Sök kalbini, yedisinde dola çarkın kollarına
Sonra bağırsınlar etrafında: solaaaaa çark!
Oysa yok, yok hiçbir şey artık orada!
Oysa ruhun meftun
Oysa uçmaya yanmıştı kanatların
Oysa talibiz, mecburuz bu alemin sırrına!

Üstat! Biz çiçek yetiştiriyoruz ağzımızda!
Açalım da gör! Açalım da gör!"