Duh abote, kahanane uripku
Kudu nandang loro
Dipandang sesisih moto

Yen takdire, kudu dikuat-kuatke
Aku mung wong sepele
Kudu kuat atine

Kadang pengen ngeluh
Naliko kentekan eluh
Kodrate manungso
Kui pancen bedo-bedo

Dedel duwel ati nompo kasunyatan iki
Kudu tak tambani kanggo njalani uripku iki

Jujur sedih uripku koyo mengkene
Sugih waras durung tau tak rasake
Urip dewe tresno ra ono sing gape
Kudu sabar mung dianggep wong sepele

Mlaku we kadang kesandung
Ora ono sing nulung
Tangise ning ati ra iso tak bendung

Aku pancen wong sepele
Nanging bakal tak buktekke
Dadi uwing ojo seneng nyepelekke